Ήσουνα πάντα εκεί...
Κάθε φορά που ερχόμουνα στην Κόρινθο για να σε δω, με περίμενες με χαμόγελο και η άκρη του ματιού σου έψαχνε να βρει το ποδήλατο που με συνόδευε...
Όταν με έβλεπες μόνο, με ρωτούσες: "Γιατί δεν ήρθες με το ποδήλατο"; Κι εγώ προσπαθούσα να σου εξηγήσω κάτι για τον καιρό ή δεν ξέρω τι... Και συ μου 'λεγες "ο ποδηλάτης μπορεί σε οποιεσδήποτε συνθήκες... βρίσκει τρόπο..."
Κάθε φορά που ερχόμουνα στην Κόρινθο για να σε δω, με περίμενες με χαμόγελο και η άκρη του ματιού σου έψαχνε να βρει το ποδήλατο που με συνόδευε...
Όταν με έβλεπες μόνο, με ρωτούσες: "Γιατί δεν ήρθες με το ποδήλατο"; Κι εγώ προσπαθούσα να σου εξηγήσω κάτι για τον καιρό ή δεν ξέρω τι... Και συ μου 'λεγες "ο ποδηλάτης μπορεί σε οποιεσδήποτε συνθήκες... βρίσκει τρόπο..."
Θυμάμαι τη χαρά που ένοιωσες όταν μου αγόρασες το πρώτο μου ποδήλατο... Η χαρά σου ήταν το κερασάκι πάνω στη τούρτα της δικής μου χαράς... Και πόσο χαρούμενος και περήφανος ένοιωθες όταν πηγαίναμε παρέα με τα ποδήλατά μας στο πάρκο της Κολωνίας...
Θυμάμαι όταν με μάθαινες ακτινολόγηση και μου 'λεγες ότι "αυτό υποτίθεται ότι το ξέρουν μόνο οι ποδηλατάδες". "Το ποδήλατο είναι απλό... και αν δώσεις βάση μπορείς να τα κάνεις όλα μόνος σου..." Πόσο δίκιο είχες... Εγώ, από τεμπελιά και μόνο δεν τα έκανα όλα μόνος μου...
Ήσουνα ποδηλάτης μέχρι τα 88... Μέχρι 2 χρόνια πριν, δηλαδή...
Τη περασμένη εβδομάδα δεν σε βρήκα εκεί...
Τη περασμένη εβδομάδα δεν σε βρήκα εκεί...
Σ' ευχαριστώ για όλα όσα μου 'δωσες... Και μου 'δινες... μέχρι το τέλος... Μα πιο πολύ σ' ευχαριστώ για το "ποδηλατικό" σου DNA, που... ανάμεσα σε 5 αδέλφια, το πήρα μόνο εγώ...
25/01/2011
25/01/2011
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου