Ηλεκτρόνιο

Πίσω πάντα όλα τ' αφήνεις
κι ειν' το βήμα σου ταχύ
να βρεθείς με ποζιτρόνιο
είν' η κάθε σου ευχή.

Τριγυρνάς και σε σκοτάδια
και σε φώτα δυνατά
το καμτσίκι της ακτίνας
νοιώθεις να σε τυραννά.

Η αθάνατη ορμή σου
σ' οδηγεί προς τα βαθιά
μα η ενέργεια που κρύβεις
σ' επιστρέφει στα ρηχά.

Δημιουργείς παντού ιόντα
θετικά κι αρνητικά
θέλεις να σε συντροφεύουν
δεν μπορείς τη μοναξιά.

Μύρια χρόνια φέρνεις σβούρες
μα ποτέ δεν έχεις δει
του πρωτόνιου την όψη
του πυρήνα την τομή.

Του υδρογόνου το τσαρδάκι
δεν σε θέλει, σε πετά
και στου άνθρακα το σπίτι
πας να βρεις παρηγοριά.

Τ' άζωτο σ' αποκοιμίζει
τ' οξυγόνο σε μεθά
μα η στοιβάδα του νατρίου
σε προδίδει, σε πουλά.

Χρόνια αμέτρητα γυρίζεις
μεσ' το σύμπαν το αχανές
σε φοβίζει η μαύρη τρύπα
και του κβάζαρ οι κραυγές.

Τ' όραμά σου σχηματίζεις
πα' στ' αχνάρια μιας ευχής
να βρεθείς με ποζιτρόνιο
και για πάντα να χαθείς...